Życie to jest teatr

“My Way” to tak naprawdę opowieść o życiu Krystyny Jandy: o wszystkich jego odcieniach. Jako widzowie mamy głębszy wgląd do tego, co widać na pierwszy rzut oka – słyszymy o sukcesach Jandy m.in. jako aktorki Andrzeja Wajdy, założycielki Teatru Polonia i Och-Teatru, właścicielki Fundacji na Rzecz Kultury oraz porażkach, które zamiata się pod dywan – nieukojonym smutku po odejściu najbliższych, wspólnych chwilach z mężem Edwardem Kłosińskim, które nigdy nie wrócą, nieudanym małżeństwie z Andrzejem Sewerynem, trudnych historiach ze szkoły teatralnej, kłodach podkładanych pod nogi, które uniemożliwiały zrobienie kolejnego kroku…

Artystka nigdy się nie poddała – szła po swoje, ponieważ wiedziała, czego chce. Zawsze uparcie dążyła do wyznaczonych przez siebie celów. Kiedy trzeba było coś załatwić – załatwiała, kiedy pomóc – pomagała. Cała historia opowiadana ze sceny jest okraszona licznymi anegdotami z życia Jandy, które potrafią zarówno bawić, jak i wzruszać do łez. Świetne wyczucie publiczności i dyrygowanie nastrojem – wielbiciele “Shirley Valentine” na pewno się nie zawiodą, chociaż klimat przedstawienia jest bardziej skłaniający do przemyśleń niż czysto komediowy.

“My Way” to rodzaj autorefleksji – nie mylić z autoterapią. Nie umiem ocenić jej w kategoriach standardowego spektaklu, ponieważ najzwyczajniej w świecie nim nie jest. To raczej przetworzona artystycznie historia życia jednej z największych polskich aktorek. Jeżeli lubisz podglądać życie od kulis – śmiało, na pewno się nie zawiedziesz.